Hayat Hikayemiz
Tövbeliydim aslında yazmıycaktım beste felan.
Bir kalemle bir kağıttı senden geride kalan.
Nasıl geçer anlamazsın su gibi akar zaman.
Nereye dönsem hep aynı dört bir tarafım yalan.
Yüz çevirdim her zaman adını soranlardan.
Köşe başında bekleyip yolunu bulanlardan.
Artık çok uzaktayım zehirli dumanlardan.
Elimi ayağımı çektim bütün ortamlardan.
Binkonutun sokakları iyi bilir bak bizi.
Belli ettik hayatta her zaman rengimizi.
Yüreğimizde taşıdık saf temiz sevgimizi.
Sonunda serseriye çıkardılar ismimizi.
Bunlar sade söz değil hayatımızın izleri.
Açmadan soldurdular gencecik filizleri.
Sonunda kaybolur bak hissizleşir hisleri.
Düşmeyin ortamlara biz uyaralım sizleri.
O zamanlar küçüktük üslü felan bilmezdik.
Henüz 15 yaşındaydık gerçeği göremezdik.
Anamızın babamızın sözünü dinlemezdik.
Sokaklar evimizdir eve hiç gitmezdik.
Arkadaşa dosta herşeyden çok değer verirdik.
Bizim bizden başka kimsemiz yok iyi bilirdik.
Üzülünce üzülür sevinince sevinirdik.
Bir rüzgar esti savrulduk kendimizi kaybettik.
Şimdi 20 yaşında serseri dedikleriniz.
Her zaman dışlayıpta hor gördükleriniz.
Zulada duruyor hala temiz hayallerimiz.
Artık eskisi gibi kanlı değil gözlerimiz.
Yarınlar güzel olcak öyle diyor hislerimiz.
Çünkü Allah’a yöneldik tövbe ettik hepimiz.
Etiket gibi gelmesin size bu sözlerimiz.
Bunlar söz değil bizim hayat hikayemiz.
