Sıkıldık Artık Yeter
Sıkıldık Artık Yeter: Tribünlerin Çığlığı
Bu takımı sevmek yürek ister. Gerçekten kolay bir iş değil. Her sezona umutla başlıyoruz. Yeni teknik direktörler, flaş transferler, büyük hedefler… Ancak sezon ortasına geldiğimizde tablo hep aynı: Hüsran, hayal kırıklığı ve bitmek bilmeyen sabır.
İşte bu yüzden çıktı o meşhur beste: “Sıkıldık artık yeter!” Çünkü gerçekten bunaldık. Çünkü artık sabrımızın sınırına geldik. Biz sadece skor değil, mücadele görmek istiyoruz. Sahada ter döken, formasının hakkını veren oyuncular izlemek istiyoruz.
Bu tezahürat yalnızca futbolculara değil, yönetime de bir mesaj niteliği taşıyor. Yıllardır aynı hatalar yapılıyor. Plan yok, istikrar yok. Öte yandan, taraftar her zaman orada. Deplasman demiyor, mesafe demiyor, formanın peşinden gidiyor. Bu nedenle artık yönetenlerin de kendine çekidüzen vermesi şart.
Üstelik bu beste sadece bir isyan değil, aynı zamanda bir bağlılık göstergesidir. Çünkü biz bu kulübü eleştirecek kadar çok seviyoruz. Dışarıdan değil, içten bir haykırıştır bu. Dahası, bu ses kulübü ayağa kaldırma çağrısıdır.
Ayrıca herkes bilmeli ki; sahaya çıkan futbolcudan yöneticiye kadar herkesin sorumluluğu var. Ne var ki bu sorumluluk sadece maddi değil, manevidir de. Bu arma, büyük bir geçmişi ve milyonları temsil eder.
Sonuç olarak biz asla kulübümüzden vazgeçmeyiz. Ancak susarak da izlemeyiz. Sıkıldık, evet. Yeter dedik, doğru. Yine de buradayız. Çünkü burası bizim sevdamız, hayatımız. Ve bu sevda kolay kolay bitmez.
